Piękna a zupełnie zapomniana pieśń — Jana Kochanowskiego poetycki przekład psalmu 30 (dawniej numerowanego jako 29) Exaltabo Te, Domino.
Melodia pochodzi ze zbioru Pieśni co Przednieysze z Kancyonała wielkiego Torunskiego wybráne… z roku 1670, a jej autorem jest monogramista I.R. Czasami autorstwo melodii przypisuje się Mikołajowi Gomółce.
Wykorzystałem wersję melodii opublikowaną w śpiewniku Siedleckiego.
W „Śpiewniku Ewangelickim” jest to pieśń nr 655.
(Kliknij na powyższy obraz; plik PDF z nutami otworzy się lub „ściągnie”, zależnie od ustawień Twojej przeglądarki)
Tekst używany współcześnie:
Będę Cię wielbił, mój Panie,
Póki mnie na świecie stanie;
Boś mnie w przygodzie ratował,
I śmiechów ludzkich uchował.
Panie, wołałem ku Tobie,
A Tyś mnie wsparł w mej chorobie;
Dodałeś mi Swej pomocy,
Żem wiecznej nie ujrzał nocy.
Użyłeś zwykłej litości,
Płacz obróciłeś w radości;
Wór ze mnie zdjąłeś żałobny,
A płaszcz włożyłeś ozdobny.
Przeto Cię wesoła wszędzie
Lutnia ma uwielbiać będzie.
Twa chwała, o wieczny Panie,
W mych ustach już nie ustanie
Tekst oryginalny Kochanowskiego:
Będę Cię wielbił, mój Panie,
Póki mię na świecie zstanie,
Boś mię w przygodzie ratował
I śmiechów ludzkich uchował.
Panie, wołałem ku Tobie,
A Tyś mię wsparł w mej chorobie;
Dodałeś mi swej pomocy,
Żem nie ujźrzał wiecznej nocy.
Zborze Pański, śpiewaj swemu
Obrońcy napewniejszemu;
Uczyń cześć powinna z chęci
Jego naświętszej pamięci!
Gniew Jego nie trwalszy piany,
A łaski wiek nieprzetrwany:
Kogo wieczór zafrasuje,
Tego rano umiłuje.
Mnie po prawdzie szczęście było
Tak dalece już zbłaźniło,
Żem śmiał rzec: w tej klubie stoję,
Ze się odmiany nie boję.
Panie, Twoja łaska była
Mnie tak mocno utwierdziła;
Ale skoroś twarz odwrócił,
Wnet-eś moje hardość skrócił.
Cóżem ja miał począć sobie,
Jedno głos podnieść ku Tobie?
Co za korzyść, mocny Boże,
Mego zginienia być może?
Żalić proch cześć będzie dawał
Albo Twą dobroć wyznawał?
O Panie, racz się smiłować
A mnie smutnego ratować!
Użyłeś zwykłej litości,
Obróciłeś płacz w radości;
Zdjąłeś ze mnie wór żałobny,
A włożyłeś płaszcz ozdobny.
Przeto Cię wesoła wszędzie
Lutnia moja wielbić będzie;
Twoja chwała, wieczny Panie,
W uściech moich nie ustanie!
