Tekst Marcina Lutra na bazie Psalmu 46; nazywany „hymnem Reformacji”: „Warownym grodem jest nasz Bóg, Orężem nam i zbroją. Wybawia On ze wszelkich trwóg, Co nas tu niepokoją! Stary, chytry wróg Czyha, by nas zmógł; Swych mocy złych rój Prowadzi na nas w bój, Na ziemi któż mu sprosta?”
Gregoriański hymn z IX wieku adresowany do Ducha Świętego „O Stworzycielu Duchu, przyjdź, Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg, Niebieską łaskę zesłać racz, Sercom co dziełem są Twych rąk.”
Pieśń Augusta Freyera; „Upadnij na kolana, ludu, czcią przejęty, Uwielbiaj swego Pana: Święty, Święty, Święty…”
„Święty Boże, Święty mocny, Święty a Nieśmiertelny Zmiłuj się nad nami…”
Słuchaj, Izraelu, słuchaj moich słów, Słuchaj, Izraelu, co zamierza Bóg. Z Maryi Dziewicy narodzi się Syn, Zbawca świata, Odkupiciel, Jezus Chrystus Król.
Piękna pieśń pasyjna liturgii ewangelickiej autorstwa Ignacego Marcelego Komorowskiego (ucznia A. Freyera). Przekładu z czeskiego (Leškuv zpěvnik, 1796) dokonał ks. Edmund Schultz. W „Śpiewniku Ewangelickim” jest to pieśń nr 149.
O, Głowo uwieńczona cierniami, pełna ran. Ach, jakżeś krwią zbroczona, jak strasznie cierpi Pan. O Głowo mego Boga, pokłony składam ci. Tyś sercu memu droga, bądź pozdrowiona mi.
Na krzyżum przelał krew Skonałem pośród mąk, byś wieczny żywot miał z przebitych Moich Rąk Jam Swej nie szczędził Krwi a Ty, co dałeś Mi?
„Ludu mój ludu cóżem ci uczynił W czemem zasmucił albo w czem zawinił Jam cię wyzwolił z mocy Faraona A tyś przyrządził krzyż na me ramiona”
Jezu Chryste, Panie miły, O Baranku tak cierpliwy, Wzniosłeś, wzniosłeś na krzyż ręce Swoje, Gładząc, gładząc nieprawości moje.
Bądź mi litościw, Boże nieskończony, Według wielkiego miłosierdzia swego! Według litości Twej niepoliczonej Chciej zmazać mnóstwo przewinienia mego.
Cichy zapada zmrok, Idzie już ciemna noc. Zostań, zostań, wśród nas, Bo już ciemno i mgła. Zostań, zostań, wśród nas, Tak jak byłeś za dnia.
Bardzo stara pieśń wielkanocna. Znana i śpiewana w różnych Kościołach chrześcijańskich. Jej historia nie jest prosta do opisania. Z grubsza prawdopodobnie było tak: Może było…
Być bliżej Ciebie chcę, o Boże mój, Z Tobą przez życie lżej nieść krzyża znój. Ty w sercu moim trwasz, Z miłością Stwórcy ziem Tulisz w ojcowski płaszcz, chroniąc mnie w nim.
„Boże, coś Polskę” — Pierwotny wiernopoddańczy charakter pieśni na cześć „króla polskiego” (rosyjskiego cara Aleksandra) rychło zmienił się w piękną pieśń religijno-patriotyczną.
Będę Cię wielbił, mój Panie, Póki mnie na świecie stanie; Boś mnie w przygodzie ratował, I śmiechów ludzkich uchował.
Bądź mi litościw, Boże nieskończony, Według wielkiego miłosierdzia swego! Według litości Twej niepoliczonej Chciej zmazać mnóstwo przewinienia mego.
Stałe części Mszy Św. (niektóre z nich są znane także w liturgii protestanckiej)